Bahar Hoşluğu

"Ne çok mutluyum bir bilse Dünya..." diye başlamak istiyorum. İşte sırf bu yüzden, uzun zaman sonra ilk defa yazdığım bu yazıda elimden geldiğince saçmalamamaya çalışarak (muhtemelen de bol bol saçmalayarak) bir şeylerden bahsedeceğim. Neler anlatacağımı  ben de hiç bilmiyorum, sadece yazacağım. Çünkü neden mutlu olduğumu anlatamayacak kadar çok mutluyum. Üstelik hiçbir şeyden ötürü. Bakın şimdiden saçmalamaya başladım. Bu benim için iyiye işaret. Çünkü yazamasaydım saçmalayamazdım. Yazıyorum ki saçmalıyorum. Yaşıyorum ki mutluyum. Derin mevzular bunlar. Mutluyken sığ sularda yüzmek lazım...

Tamam tamam. Bir çıkış noktası buldum sanırım; Bahar. Özellikle bugün dışarıda çok güzel bi bahar vardı. Sanırım bu kadar mutlu olmamın altında yatan nedende bu. Bahar ve Güneş. Normalde sıcağı hiç mi hiç sevmem. Ama bugün az kalsın Güneş'e aşık olacaktım. Hangimiz daha mutlu bilemedim. Sıcaklığı tam kıvamındaydı. O öyle davranınca rüzgâr da gerektiği gibi serinletebiliyordu. 

Bitti. Son. Başka aklıma bir şey gelmiyor, üzgünüm. Onca hikayenin sonuna (istemeyerek de olsa) "SON" yazan ben şimdi durdum kaldım. Başta okul, sonra uzun süredir gerçek manada okumamak ve uzun süredir gerçek manada yazmamak beni bu kısırlığa düşürdü sanırım. Ziyanı yok ama. İçimde bir burukluk var ama oldukça kırılgan ve de şeffaf. Arkasını göremediğim için byzlu cama benzetiyorum. Ve yine, "Ziyanı yok dostlar," diyorum. Çünkü hodbince mutluyum. Dahası var mı? Hatta bir insanın bu kadar çok mutlu olması doğru mu diye içten içe sorguluyorum. Çünkü mutluluğumun bir nedeni yok. Herşey yolunda olduğu için böyleyim sanırım. Ve ben bunu mutluluk sanıyor olabilirim. (Şşşt, sakın içimdeki ses bunu duymasın. İleride aleydimde delil olarak kullanabilir.)

Elbet yeni hikayeler doğacak ve yarım kalanlar layık olduğu kağıda kavuşacaktır. Şimdilik bırakalım uyusunlar. Belki benim sahip olduğum duygular bir şekilde onlara da ulaşıyordur ve o duygulardan besleniyorlardır. Kim bilir...

Herşey yolunda. Yeni dostlar edinmekten mutluyum. (Kimisini yanlış ve erken seçsem de...) Okulumdan memnunum. (Ders saatinden daha uzun süre dersin başlamasını beklesem de...) Ve vizelere iki hafta kalmasına rağmen bazı dersler hakkında hiçbir bilgim olmamasına rağmen herşeyden memnunum. Hayatımda ilk defa, sınıfın en çalışkan öğrencisi değil belki ama en çabalayan öğrencisi oldum. Bu durum da beni mutlu ediyor. Birkaç şey daha var. Ama hepsini buraya yazacak değilim. Hemen şimdi bir denklem kursak, eşittir işaretinin ardında Mutluluk olurdu. Bu kadarnı bilmeniz yeterli. Bu yazının kilidini açan şey ise o denklemdeki X değerini bulmam oluyor. X yerine Bahar yazınca denklem sağlanıyor.

Yeterince saçmaladım sanırım. Başka bi zaman olsa belki bu yazı daha güzel olabilirdi, bunun için hiç sıkılmadan tekrar tekrar düzeltmeler yapardım. Ve yine başka bi zaman olsa bu yazıyı hiç beğenmez, SON yazmadan hemen önce delete tuşuna basardım. Ama şimdi ikisini de yapmayacağım. Öylece paylaşıyorum blogumda. Neden mi? Çünkü mutluyum. Hem de çok. Dahası?

Not'umsu: Başı ve sonu olmayan, an an aklıma gelen ve kimin söylediğini henüz bilmediğim diyaloglardan bir pasaj. Onu da aylaşmak istedim;

"...Gülmesene Jodi, gerçek söylüyorum. Bu hissettiklerinin ortak bir adı var. İnsanın içinde bir yerlerde hep.varmış bu duygular. Ama sadece kış güneşi doğarken yada ilk defa bir yabancıyı severken farkediliyormuş. Tam hatırlamıyorum ama "Bahar Hoşluğu" ya da buna benzer bir ismi vardı..."

S  O  N

A.Kemal Ünsaçan

25•III•15