5.3.16
akunsacan
Acıyla yaşıyoruz. Yağmurlarla yaşar gibi. Acı yağıyor üzerimize. Kaçıyoruz, saklanıyoruz, dinmesini bekliyoruz, ıslanıyoruz... Derken kaçtığımız o yağmurları durmadan ve duraksamadan içiyoruz. Hem kaçıyor, hem saklanıyor, hem de içiyoruz. Yağmur olmuş acılar, kan olmuş... Yağıyor durmaksızın. Saklanmak ve de kaçmak imkansız.
Sudan kaçılabilir mi? Ya da acıdan... Hayat mektubunun içindekilerden de öyle. Acı yüklü, ıslak, buruk, hüzünlü, güzel anılarla bezenmiş, karanfilli ve de mühürsüz birmektup...
Su hayattır. Fakat acılar sudan daha fazla hayat... Hem su hem ateşten doğar. Hassas kalplerimizi pişirir. Acı öldürmez, fakat ruhları sertleştirir. Bazen de yumuşatır. Durmaksızın içimizde birşeyleri doyurur.
Ömrümüz ve de her günümüz acı dolu, anlayınsana! Acıyla besleniyoruz. Her zerremiz o olmuş. Ve dahi nefeslerimiz! Kapkara kollarıyla kapatmış dört bir yanımızı. Ama biz, ama biz, ama bizler, yine de acı çekiyoruz ciğerlerimize. Durmaksızın ve de ölmeksizin!
Sakinlik gerek... Sudan, havadan, karadan ve acıdan daha fazla sakinlik gerek. Şimdi herkes yanındakine dua etsin. Uzanabilirse onun yanındakine de etsin. Onun yanındaki de size... Tek dua katlanarak çığ olsun. Dualar yağsın üzerimize. Acılarla beslediğimiz, acıları yok etmek için dillendirdiğimiz dualar. Yağmur gibi, ama daha idil. Ateş gibi, ama daha müşfik. Ölüm gibi, ama daha aydınlık...
Dua sellerimizi atalım yanımızdakinin acılarına. Tutalım ellerinden. Bütünleşelim dua ile. Kolkala girelim hayatın karanlığına, karanlığın hayatına... Tutuşsun kollarımız birbirine. Sevginin ateşiyle yansın alev alev. Aydınlansın aydınlanmayı bekleyen her ne varsa. Yansın! Erisin! Yanmadan ve de erimen çıkılmaz bu denizlerden... Esrik belirsizliklerden... Karanfilli hüzünlerden... Tüm ufukları kaplayan ebedi karanlık ruhumuzu da kaplamadan çıkalım bulutlara. Dua edelim. Dua ile şafaklara doğalım. Dua dua pekişelim. Dua dua akalım azgın nehirlerden ve de mağaralardan. Duanın aydınlatmadığı tek bir karanlık ruh kalmasın. Tek bir kıvılcım dahi olsa yakalım her mumu... Silelilm acıları silebildiğimizce. Bir kalp daha sönse ne olur demeylim, tutalım elinden duamızla. Ölmesin ölenler. Alev olsun davamızda, yangınımızda ve de...
Lütfen yine sakinlik... Günahsız ağızlarla temizleyelim birbirimizi. Kıyamete kalmadan, helalleşelim, arınalım, silkinelim ölü topraklarımızdan. Sonra kaldığımız yerden tekrar yaşayalım. Ama daha ince, daha saf ve de daha temiz. Okşar gibi dokunalım hayata. Kırmadan, incitmeden, ezmeden, öldürmeden, kaybetmeden ve de ziyan etmeden... Sakince sevelim sevilecek her ne kaldıysa...
Allah aşkına dua edelim. Birbirimize ve kendimize. Zaman akıyor; üzerimizden, ömrümüzden, sevdiklerimizden ve de seveceklerimizden. Eksilerek ve eksilterek akıyor. Ve bizler hâlâ yaşıyoruz. Acılarla, yağmurla, göz yaşlarıyla ve de duayla...
S O N
A.Kemal Ünsaçan
07•I•16
