Ertelenmiş Yazılar 2

Bir ilhamla başlayıp yarıda kalan ertelenmiş yazılar var burada. İnanmayacaksınız ama içlerinden bazıları dört yaşından daha fazla. Artık fosilleşmeye başladıkları için (Açık sözlü oluyum, devamlarını getirecek cesaretim ve yeterli fikrim bir türlü olamadığı için) paylaşmak istedim. Böylesi onlar için de daha iyi. Çöp kutusunda olmaktansa, varsın bir uzuvları eksik olarak krndilerine ayrılan bu başlıkta son günlerini mutlu mesut geçirsinler.
Acı, Mutluluğun Habercisi

...Acı çeken bir insan, korku duvarını aşabilirse eğer mutlu bile olabilir. Çünkü acılar bir gün bitecektir. Acıyı yaşamış biri mutluluğun tadını kat kat daha fazla yaşar...



NEDEDN?

Kalbim neden atıyor yine? Hani bitmişti, hani buna kendini inandırmıştın. Küfret kendine, bulabildiğin en hayasızı ile. Hani o ellerin ile yalnızca umuda sarılacaktın. Bu rüzgarın kaynağı hangi kelebek şimdi, ki onların hepsi serefsizdir...
Kalbin atsada yine, bu kez ağlamak yok. Hala kendine yalan söyleyecek gücün var.
Bilki, o tanıdığın tırtıl, kelebek değil arıdır...



Mutluluğun Anahtarı

Mutluluğu yakalayabilmek için gördüğün şeyleri görmemen lazım. Alıcılarını üzücü şeylere karşı kapatman lazım. Mesela bir şey aklınımı kurcalıyor? Hemen karşında duran masaya, dolaba, koltuğa ya da karşındaki her neyse ona yönel. Rengine bak mesala. "Ne kadar harika bir renk" de, onu düşün. Eğer doğru düzgün odaklanabilirsen mutlaka karşındakinin güzel yönlerini göreceksin. Böylelikle hem sıkıntından kurtulursun, hem de zihinini güzel şeylerle meşgul edersin...



Gerçek Mânâda Tüm Gücümle

Tüm gücümle mutlu olmaya çalışıyorum. 
Ama hatırladığım kadarıyla bu böyle değildi. Ağzına bir çikolata atardın ve endorfin hormonunun tadını çıkarırdın. Sebepsizce gülerdin. Çoğu zaman ne kadar mutlu olduğundan haberin bile olmazdı. Mutluluğunu kaybedince anlıyor insan, kendiliğinden gelen sebepsiz mutlukların şeffaf huzurunu. Ve tüm sebeplerin üstünde var olan kusursuz gidişatı...
Şimdi elimde bir kağıt; Mutluluğun fotokopisi. Peki gerçeği nerede...
Karanlıkta kalmışım gibi küçüldü gözlerim, mutluluğu arıyorlar...



Uyku

Lütfen herkes kapatsın gözlerini. Sadece uyuyalım. Kimse kimseyi görmesin. Hafızasındaki gibi görsün onu, o haliyle hatırlasın...



İyi İnsanlar

İyi insanlar da var bu gezegende. Olmayada devam edecek gibi görünüyor. İyi ama neden gerektiği zaman yoktular. Yoksa gereken veya doğru zaman o değilmiydi. Ama bence daha önceden orda olsalardı belki kimse hata yapmazdı. İyi insanlar yanlışlıkları önleyebilirdi. Güzel kelimeleri arka arkaya çok güzel sıralayabilirlerdi...



Beklemek

Beklemek, kişinin sevdiğine vereceği en güzel hediyedir. Onu ne kadar sevdiğini gösterir. "Seni bekledim" der. "Kimseye vermediğim zamanımı, düşüncelerimi, umudumu sana sakladım" der. Bundan daha güzel hediye varmıdır acaba...
...Kişi beklerken, beklediği şeyin değeri kat-be-kat artar. Geçen her saat düşünceleri ona daha çok yoğunlaşır...



Acı Bahar

Dışarda çiseleyen bir şeyler var.
Yapraklar, çiçeçekler, toprak, böcekler...
Bir bir ölüyor doğa.
Dışarıda ölen çok şey var.

Geldi çattı bir şeylerin sonu olan bahar.
Son Bahar...
Bitmeyecekmiş gibi tükettik güneşli günleri.
Son. Bitti.