
Bazı insanların mutlu olmaya hakkı yoktur. Karanlık odalar gibidir ruhu. Girip ışığı yakmaya korkarsın. Zor olduğundan değil, ışığı açınca göreceklerinden korkarsın. Çünkü kimse açmamıştır daha önce. Yalnızlığın güzel olmayan yanıda budur işte ışığın yanabileceğini bilememek.
Ya da biri gelir, hiç sormadan açar ışığı. Biraz da utanarak sevinirsin buna. Ama ardına bile bakmadan ışığı açık bırakır ve gider. Umudedirsin ama bu sana acıdan başka bir şey vermez.
Yanık kalan ışığın bedelini bir gün çok ağır ödersin.
Kemal Ünsaçan
24•IX•...