5.3.16
akunsacan
Acıyla yaşıyoruz. Yağmurlarla yaşar gibi. Acı yağıyor üzerimize. Kaçıyoruz, saklanıyoruz, dinmesini bekliyoruz, ıslanıyoruz... Derken kaçtığımız o yağmurları durmadan ve duraksamadan içiyoruz. Hem kaçıyor, hem saklanıyor, hem de içiyoruz. Yağmur olmuş acılar, kan olmuş... Yağıyor durmaksızın. Saklanmak ve de kaçmak imkansız.
Sudan kaçılabilir mi? Ya da acıdan... Hayat mektubunun içindekilerden de öyle. Acı yüklü, ıslak, buruk, hüzünlü, güzel anılarla bezenmiş, karanfilli ve de mühürsüz birmektup...
Su hayattır. Fakat acılar sudan daha fazla hayat... Hem su hem ateşten doğar. Hassas kalplerimizi pişirir. Acı öldürmez, fakat ruhları...
