29.7.12
akunsacan
Sonunu merak ettiğim bir hikaye oldu çıktı hayatım. Yaşamımdaki artı ve eksilerin bu kadar çok oluşu yorgun düşürdü beni. Sanki bir otobüsteyim ve camdan hangi tarafa bakacağımı şaşırmış haldeyim. Ben tam bir şeye odaklanmışken birde bakmışım başka bir şeyle ilgilenirken buluyorum kendimi.
Belkide olması gereken de budur. Mesela hayat buymuş diyelim. İşte ozaman şaşırtmazdı ki hiçbir şey beni. Bazen kendimi ağlarken bulurum belkide, sebepsizce, katıla katıla gülerim. Önemsemem ki hiç birini. Hayatın bu olduğuna inanmışımdır çünkü. Bundan başka bir hayat tanımamışım ki hiç.
Böyle olması için neler vermezdim. Bilinçaltıma gereksiz yere atılmış...
