24.3.12
akunsacan
Şimdilerde bir kartopu gibidir mutluluk. Her eline aldığında, sende bir acı bırakarak yavaş yavaş eriyor. Büyüklükleri farklı olabilir ama sonuç aynı.
Sevinçle alırsın kartopunu eline. Avcunda en iyi şekli vermeye çalışırsın. Bazen elinden düşürürsün, bazende elinde parçalanır. Belkide, onu düşürmeden en iyi şekli verirsin fakat önünde sonunda fırlatman gerek. Elinde tutamazsın.
Tutmayı çok istersin fakat soğuğa daha fazla dayanamazsın, düşünmeden fırlatıverirsin. Asıl canın acımayada işte şimdi başlar. Artık elin yanıyordur. Az önce attığın kartopunun verdigi sevinci hiç hatırlamazsın bile. Sadece ellerini cebine sokmaya çalışırsın....
